Antoni Adamski (1884-1922)
Syn Emilii z Wróblewskich i Mateusza Adamskiego.
Urzędnik kolejowy. Katolik. Zamieszkały w Warszawie przy ulicy Puławskiej. Miłośnik prozy Henryka Sienkiewicza. Na kartkach wydanego w Warszawie w 1902 roku egzemplarza “Quo Vadis” napisał: “Przeczytałem i nieraz zapłakałem”. W jednym z listów poleca kupić córce Jance (Janina z Adamskich Piekarska) “W pustyni i w puszczy”.
Romantyczny, wrażliwy, całe życie zakochany w swojej żonie – Leokadii Karolinie z Przybytkowskich, czyli… Skręcipitce.
To do niej pisze listy, dla niej przygotowuje ręcznie robione i pełne miłosnych wyznań pocztówki.
Serce tylko to prawdziwe, które kocha szczerze
Życie tylko ten zrozumiał, kto je prosto bierze.
Ten tylko między ludźmi był rozumnym, zadowolonym i szczęśliwym,
kto do przedmiotu swej miłości nie zbliżył się bardziej niż na odległość kochania.
18 stycznia 1909